Kemal Hrustanović u decenijama svog rada postao je jedan od najznačajnijih scenografa kojeg je bh. kinematografija ikada imala. Diplomirao je na Arhitektonsko-urbanističkom fakultetu u Sarajevu 1969. godine i specijalizovao se za projektovanje enterijera, sajmova i izložbi.
Karijeru počinje na televiziji gdje dvadeset godina radi kao glavni scenograf TV Sarajevo. U tom periodu radio je scenografije za serijale Tale (godišnja nagrada JRT za scenografiju) u režiji Sulejmana Kupusovića, Porobdžije, Kože i Aleksa Šantić, kao i dugometražni igrani film Moj brat Aleksa u režiji Aleksandra Jevđevića.
Vrlo brzo se uključuje i u filmsku produkciju i radi na filmovima Gazija Nenada Dizdarevića, Kuduz i Ovo malo duše Ademira Kenovića, Sjećaš li se Dolly Bell Emira Kusturice, Praznik u Sarajevu Benjamina Filipovića i mnogim drugim.
Rat provodi u opkoljenom Sarajevu, gdje radi pri filmskoj kući "SAGA" na kratkim, igranim i dokumentarnim filmovima, te arhivskom materijalu o Sarajevu tog vremena. Bio je aktivan i u pozorištu gdje je osim scenografije radio i kostim, i u tom mediju ostvaruje zavidne rezultate i mnoge nagrade.
Možda je i najznačajnija uloga Kemala Hrustanovića na obnovi bosanskog filma poslije rata gdje je praktično bio nezamjenjiv. Radi na filmovima Savršeni krug Ademira Kenovića, Remake Dine Mustafića, Gori vatra Pjera Žalice, Ljeto u zlatnoj dolini Srđana Vuletića i Grbavica Jasmile Žbanić.
Ovog strasnog filmadžiju iznenadna smrt uzima na lokacijama novog projekta, filma Snijeg Aide Begić - Zubčević. Osim toga Kemal Hrustanović je angažovan na koprodukcijama i stranim produkcijama kao što su Welcome to Sarajevo Michaela Winterbottoma, Karaula Rajka Grlića i Konjanik Branka Ivande za kojeg dobija i drugu Zlatnu Arenu na pulskom festivalu nakon nagrade za Život radnika Miroslava Mandića 1987. Dobitnik je i Šestoaprilske nagrade grada Sarajeva.
Na Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu počinje raditi 1996. godine, a smrt ga zatiče u zvanju vanrednog profesora na predmetu scenografija, kostim i maska.
Kemal Hrustanović će ostati upamćen kao vrhunski profesionalac, jedan od najznačajanijih bosanskohercegovačkih filmskih i tv radnika, sjajan pedagog i neizmjerno drag čovjek i prijatelj. Njegov odlazak je veliki gubitak ne samo za ljude koji su ga voljeli i poštovali nego za kinematografiju BiH, navodi se u saopštenju Udruženja filmskih radnika BiH.
(fena.ba)
